کد مطلب:3478 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:20

گنجینه پرسمان » اجتماعي و فرهنگي

بنده در مقطع دبيرستان تدريس ميكنم، متأسفانه تعدادي از دانشآموزان، دوستيهاي نامشروع با پسران دارند و نصايح من و مشاور مدرسه، چندان تأثيري ندارد، لطفاً ما را راهنمايي فرماييد.

دربارة تعليم و تربيت و راهنمايي و هدايت دانشآموزان، نكاتي را يادآوري ميكنيم كه توجه به آنها، مربّي را بيش از پيش در امر هدايت كمك ميكند. ابتدا به چند نكته دربارة روش تربيتي مربّي اشاره ميشود:

1. الگو بودن: لَّقَدْ كَانَ لَكُمْ فِي رَسُولِ اللَّهِ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ; (احزاب، 21) به طور مسلّم براي شما در زندگي رسول خدا سرمشق نيكويي بود.

2. برنامهريزي براي تربيت: براي اين امر بايد برنامهريزي كرد و براي هر دانشآموزي از مرحلهاي كه متناسب حال و وضع اوست، شروع كرد و در آن جهت كم كم جلو رفت.

خداوند متعال نيز براي هدايت بشر، قرآن را يكجا براي مردم نفرستاد، بلكه پيامبر(ص) را موظف فرمود كه قرآن را آيه به آيه و فراز به فراز و در مواقع مناسب بر مردم بخواند.

3. صبر: صبر در برابر بيتفاوتي ديگران و يا حتّي ملامت و سرزنش آنان: فَاصْبِرْ عَلَيَ مَا يَقُولُونَ;(طه،130) پس در برابر آنچه ميگويند، صبر كن.

4. يادآوري لياقتها: يادآوري شخصيّت والا و ارزش وجودي افراد تربيتپذير، موجب ميشود تا فرد نوآموز از اين راه احساس كند كه پَستي و انحطاط، شايستة شأن او نيست.

امّا برخي راهكارهاي هدايت براي تربيت فرد:

1. تشويق به خواندن نماز: از عواملي كه انسان را از آلودگيهاي اخلاقي باز ميدارد، نماز است: إِنَّ الصَّلَوَةَ تَنْهَيَ عَنِ الْفَحْشَآءِ وَ الْمُنكَر;(عنكبوت، 45) نماز ]انسان را[ از زشتيها و گناه، بازميدارد.

2. تشويق به، رفتن به مسجد: مسجد از مكانهايي است كه انسان را از گناه دور ميكند: فِي بُيُوتٍ أَذِنَ اللَّهُ أَن تُرْفَع;(نور،36) ]اين چراغ پرفروغ[ در خانههايي قرار دارد كه خداوند اذن فرموده ديوارهاي آن را بالا برند ]تا از دستبرد شياطين و هوسبازان درامان باشد.[

3. دور كردن آنها، از هر چه آنها را به گناه نزديك ميكند، مانند: همنشيني با افراد آلوده، نگاه به صحنههاي مهيّج، رفتن به مجالسي كه ممكن است در آن با صحنههاي گناه رو به رو شوند و...: وَلاَتَقْرَبُواْ الْفَوَ َحِشَ مَاظَهَرَ مِنْهَا وَمَا بَطَن;(انعام،151) و نزديك كارهاي زشت نرويد، چه آشكار باشد چه پنهان. و در مقابل، تشويق به هر چه كه آنان را به تقوا و سلامت اخلاق نزديك ميكند.

4. گوشزد نمودن راههاي توبه و فوايد و ضرورت آن: يَـََّأَيُّهَا الَّذِينَ ءَامَنُواْ تُوبُوَّاْ إِلَي اللَّهِ تَوْبَةً نَّصُوحًا;(تحريم،8) كساني كه ايمان آوردهايد! به سوي خدا توبه كنيد، توبهاي خالص.

5. بازگو كردن و به ياد آوردن جلوههاي پاداشها و مجازاتهاي الهي: مانند حكاياتي كه از اولياي الهي و يا از گناهكاران نقل كردهاند; و همچنين وعده و وعيدهاي الهي كه دربارة بهشت و جهنم در قرآن و روايات، بيان شده است.